วันอาทิตย์..นั่งเขียนความทรงจำ

มิ่งมิตร
ยังคงคิดถึงเธอเสมอ... ตลอดเวลา
เป็นความรู้สึกดี ดี ที่ทำให้ฉันเองมีความสุขไปด้วย
เธอ..มิตรที่แสนดีของฉัน ฉันเคยถามเธอเมื่อบ่ายวันที่14พฤศจิกายน49 ว่า
"เราเป็นเพื่อนกัน ใช่ไหม?"
และเธอก็ตอบในทันทีทันใด ว่า "ใช่..แน่นอน! "
และเราก็คุยกัน นาน หลายชั่วโมงทีเดียว จนลืมอาหารเย็น
ฉันไม่อยากให้เวลาแม้วินาทีเดียวสูญเปล่า เพราะเมื่อไหร่ที่เราอยู่ด้วยกัน เธอจะมีอะไร ๆ มาเล่าให้ฉันฟังอยู่เสมอ ให้เกิดปัญญาแก่สมองอันว่างเปล่าของฉัน ไม่ว่าจะเป็นความรู้สึกนึกคิดของเธอที่มันแปลกแตกต่างออกไป ลึกซึ้งลงไปและวิเคราะห์เรื่องราวรอบกายที่ซับซ้อนออกมาได้อย่างหมดเปลือก.. นี่แหละที่ฉันรู้สึกว่า มันคือเสน่ห์ของเธอ
แล้วเราก็เดินออกไปปากซอย ขึ้นรถไฟฟ้าไปลงสถานีอนุสาวรีย์ชัยสมรภูมิ เดินอ้อมไปหน่อยนึงและลงไปยังSaxophone pub ที่นี่เรามาฟังเพลงเป็นครั้งที่สองแล้วหละ ชอบบรรยากาศและstyleดนตรีของเขา อ้อ!วันนี้โชคดีด้วย มีวงThe traveler จากญี่ปุ่นมาแสดง นักดนตรีน่ารักมาก เล่นเก่ง เรียกเสียงปรบมือได้ทุกระยะ เราฟังเพลง.. คุยกันบ้างเล็กน้อย แต่เวลามันล่วงไปเร็วมาก จึงต้องแยกย้ายกันเมื่อก่อนรถไฟฟ้าจะหมด เป็นค่ำคืนที่ประทับใจจริงๆนะ

เช้าวันอาทิตย์..เธอกำลังทำอะไรนะ?