วันนี้เบื่อ ลาหยุดงาน
ทำชีวิตไร้สาระสักวัน
บ่าย ๆ ได้รับซีดีเพลงOctoberZoneพร้อมสูจิบัตรคอนเสิรต
ขอบคุณพี่ชายอีกเช่นเคยที่ สละเวลา สละค่าส่ง ขอบคุณจริง ๆ ค่ะ
ที่ปลื้มมากกว่าก็คือได้รับซีดี "พลังเพลง" แนบมาด้วย โอววว...ปลื้มจริง ๆ ค่ะ
เพราะเกิดไม่ทันนะสิ แต่ได้ยินผู้เฒ่า(น้อย)ผู้แก่(น้อย)เสวนากันบ่อย ๆ ในบ้านไทยอ้อคฯ
อ่าน ๆ ๆ ทุกตัวอักษร
พลังเพลง
เสียงเพลงชี้ความจริงแห่งชีวี
เพลงที่ดีต้องรับใช้ประชาชน
"พลังเพลง 1" โดย "กองทุนเพลงเพื่อชีวิต"
แจกเพื่อสืบสานความงดงามและคุณค่าของบทเพลงเพื่อชีวิต
เพื่อร่วมสร้างจิตใจประชาธิปไตยในสังคม
คารวะจิตใจคณะทำงานจริง ๆ ค่ะ
.........................................ความหวัง...ความฝัน..ความจริง...เหล่านี้ล้วนปลี่ยน.ตามกาลเวลา
Thursday, January 18, 2007
Sunday, January 07, 2007
วันอาทิตย์..นั่งเขียนความทรงจำ
มิ่งมิตร
ยังคงคิดถึงเธอเสมอ... ตลอดเวลา
เป็นความรู้สึกดี ดี ที่ทำให้ฉันเองมีความสุขไปด้วย
เธอ..มิตรที่แสนดีของฉัน ฉันเคยถามเธอเมื่อบ่ายวันที่14พฤศจิกายน49 ว่า
"เราเป็นเพื่อนกัน ใช่ไหม?"
และเธอก็ตอบในทันทีทันใด ว่า "ใช่..แน่นอน! "
และเราก็คุยกัน นาน หลายชั่วโมงทีเดียว จนลืมอาหารเย็น
ฉันไม่อยากให้เวลาแม้วินาทีเดียวสูญเปล่า เพราะเมื่อไหร่ที่เราอยู่ด้วยกัน เธอจะมีอะไร ๆ มาเล่าให้ฉันฟังอยู่เสมอ ให้เกิดปัญญาแก่สมองอันว่างเปล่าของฉัน ไม่ว่าจะเป็นความรู้สึกนึกคิดของเธอที่มันแปลกแตกต่างออกไป ลึกซึ้งลงไปและวิเคราะห์เรื่องราวรอบกายที่ซับซ้อนออกมาได้อย่างหมดเปลือก.. นี่แหละที่ฉันรู้สึกว่า มันคือเสน่ห์ของเธอ
แล้วเราก็เดินออกไปปากซอย ขึ้นรถไฟฟ้าไปลงสถานีอนุสาวรีย์ชัยสมรภูมิ เดินอ้อมไปหน่อยนึงและลงไปยังSaxophone pub ที่นี่เรามาฟังเพลงเป็นครั้งที่สองแล้วหละ ชอบบรรยากาศและstyleดนตรีของเขา อ้อ!วันนี้โชคดีด้วย มีวงThe traveler จากญี่ปุ่นมาแสดง นักดนตรีน่ารักมาก เล่นเก่ง เรียกเสียงปรบมือได้ทุกระยะ เราฟังเพลง.. คุยกันบ้างเล็กน้อย แต่เวลามันล่วงไปเร็วมาก จึงต้องแยกย้ายกันเมื่อก่อนรถไฟฟ้าจะหมด เป็นค่ำคืนที่ประทับใจจริงๆนะ
เช้าวันอาทิตย์..เธอกำลังทำอะไรนะ?
ยังคงคิดถึงเธอเสมอ... ตลอดเวลา
เป็นความรู้สึกดี ดี ที่ทำให้ฉันเองมีความสุขไปด้วย
เธอ..มิตรที่แสนดีของฉัน ฉันเคยถามเธอเมื่อบ่ายวันที่14พฤศจิกายน49 ว่า
"เราเป็นเพื่อนกัน ใช่ไหม?"
และเธอก็ตอบในทันทีทันใด ว่า "ใช่..แน่นอน! "
และเราก็คุยกัน นาน หลายชั่วโมงทีเดียว จนลืมอาหารเย็น
ฉันไม่อยากให้เวลาแม้วินาทีเดียวสูญเปล่า เพราะเมื่อไหร่ที่เราอยู่ด้วยกัน เธอจะมีอะไร ๆ มาเล่าให้ฉันฟังอยู่เสมอ ให้เกิดปัญญาแก่สมองอันว่างเปล่าของฉัน ไม่ว่าจะเป็นความรู้สึกนึกคิดของเธอที่มันแปลกแตกต่างออกไป ลึกซึ้งลงไปและวิเคราะห์เรื่องราวรอบกายที่ซับซ้อนออกมาได้อย่างหมดเปลือก.. นี่แหละที่ฉันรู้สึกว่า มันคือเสน่ห์ของเธอ
แล้วเราก็เดินออกไปปากซอย ขึ้นรถไฟฟ้าไปลงสถานีอนุสาวรีย์ชัยสมรภูมิ เดินอ้อมไปหน่อยนึงและลงไปยังSaxophone pub ที่นี่เรามาฟังเพลงเป็นครั้งที่สองแล้วหละ ชอบบรรยากาศและstyleดนตรีของเขา อ้อ!วันนี้โชคดีด้วย มีวงThe traveler จากญี่ปุ่นมาแสดง นักดนตรีน่ารักมาก เล่นเก่ง เรียกเสียงปรบมือได้ทุกระยะ เราฟังเพลง.. คุยกันบ้างเล็กน้อย แต่เวลามันล่วงไปเร็วมาก จึงต้องแยกย้ายกันเมื่อก่อนรถไฟฟ้าจะหมด เป็นค่ำคืนที่ประทับใจจริงๆนะ
เช้าวันอาทิตย์..เธอกำลังทำอะไรนะ?
Wednesday, January 03, 2007
หนึ่งปี...
สวัสดีปีใหม่ 2550
ได้รับได้ส่ง คำอวยพรแด่ผองเพื่อนที่รัก แด่ผู้ใหญ่ที่เคารพและแด่น้องนุ่งที่น่ารัก ด้วยสายใยแห่งมิตรภาพอย่างจริงใจ
มีรอยยิ้ม เสียงหัวเราะ คละเคล้าด้วยสีสันแห่งการฉลองเทศกาลปีใหม่
3 มกราคม 2550 เปิดศักราชใหม่แห่งงานอาชีพ เป็นวันที่ข้าพเจ้าปฏิบัติหน้าที่ตำแหน่งผู้บริหารครบ 1 ปีพอดี
รู้สึกอย่างไรบ้าง?
สำหรับวันนี้ ความรู้สึกแตกต่างไปจากวันแรกของปี49 แตกต่างในด้านความเชื่อมั่น จริงสินะ ตามที่ใคร ๆ ได้ให้กำลังใจแก่ข้าพเจ้า ทำให้เข้มแข็งและพร้อมที่จะรับหน้าที่ และเมื่อได้ลงมือปฏิบัติจริง ๆ มันก็ไม่ได้เกินความสามารถของเรา เป็นที่ยอมรับและไว้วางใจจากหัวหน้ากลุ่มการพยาบาล และหน่วยงานได้รับเกียรติบัตร 2 ใบ เรื่องการจัดการกรณีผู้ป่วยแพ้ยา และการพัฒนาห้องน้ำได้คะแนนระดับดี
แต่สิ่งที่ภาคภูมิใจแต่ไม่มีใบรับรอง ก็คือเรื่องพฤติกรรมบริการของเจ้าหน้าที่ ที่พัฒนาขึ้น สามารถลดการร้องเรียนลงมาก
มีเสียงสะท้อนจากผู้บริหารและจากทีมหัวหน้าตึกและพยาบาลตรวจการ ประมาณว่าตัวข้าพเจ้าและเพื่อน(คุณตุ่ม วไลพร หัวหน้าตึกICU Surgery) ชอบตรวจสอบระบบงานของกลุ่มการฯ และเป็นพวกฝ่ายค้าน อุแม่ ช่างได้รับเกียรติอะไรเช่นนั้น พี่บางคนบอกว่า "นี่เธออย่าพูดความจริงมากนัก คนอื่นเขาไม่ชอบ เดี๋ยวจะมีเรื่อง !!"
เฮ้อ!ประเทศทวย
ช่างหัว ใครจะชอบหรือไม่ชอบ ไม่สน ถ้าข้าพเจ้าเห็นขัดแย้งจะต้องคัดค้าน แต่ถ้ามีเหตุผลที่ดีกว่า ยอมอยู่แล้ว
ปีนี้ ตั้งใจไว้อย่างไร?
1. เรื่องงาน ทำให้ดีที่สุด พยายามทำในเวลา นอกเวลาให้น้อยกว่าปีที่แล้ว
2. เรื่องครอบครัว จะพยายามอยู่กับลูกให้มากกว่าปีที่แล้ว จะเดินทางให้น้อยลง
3. เรื่องการไปประชุมต่างจังหวัด จะพยายามปฏิเสธ งานด่วน ๆ แม้อ้างว่าหาใครไปไม่ได้ อย่างไรก็ไม่ยอม!!
ได้รับได้ส่ง คำอวยพรแด่ผองเพื่อนที่รัก แด่ผู้ใหญ่ที่เคารพและแด่น้องนุ่งที่น่ารัก ด้วยสายใยแห่งมิตรภาพอย่างจริงใจ
มีรอยยิ้ม เสียงหัวเราะ คละเคล้าด้วยสีสันแห่งการฉลองเทศกาลปีใหม่
3 มกราคม 2550 เปิดศักราชใหม่แห่งงานอาชีพ เป็นวันที่ข้าพเจ้าปฏิบัติหน้าที่ตำแหน่งผู้บริหารครบ 1 ปีพอดี
รู้สึกอย่างไรบ้าง?
สำหรับวันนี้ ความรู้สึกแตกต่างไปจากวันแรกของปี49 แตกต่างในด้านความเชื่อมั่น จริงสินะ ตามที่ใคร ๆ ได้ให้กำลังใจแก่ข้าพเจ้า ทำให้เข้มแข็งและพร้อมที่จะรับหน้าที่ และเมื่อได้ลงมือปฏิบัติจริง ๆ มันก็ไม่ได้เกินความสามารถของเรา เป็นที่ยอมรับและไว้วางใจจากหัวหน้ากลุ่มการพยาบาล และหน่วยงานได้รับเกียรติบัตร 2 ใบ เรื่องการจัดการกรณีผู้ป่วยแพ้ยา และการพัฒนาห้องน้ำได้คะแนนระดับดี
แต่สิ่งที่ภาคภูมิใจแต่ไม่มีใบรับรอง ก็คือเรื่องพฤติกรรมบริการของเจ้าหน้าที่ ที่พัฒนาขึ้น สามารถลดการร้องเรียนลงมาก
มีเสียงสะท้อนจากผู้บริหารและจากทีมหัวหน้าตึกและพยาบาลตรวจการ ประมาณว่าตัวข้าพเจ้าและเพื่อน(คุณตุ่ม วไลพร หัวหน้าตึกICU Surgery) ชอบตรวจสอบระบบงานของกลุ่มการฯ และเป็นพวกฝ่ายค้าน อุแม่ ช่างได้รับเกียรติอะไรเช่นนั้น พี่บางคนบอกว่า "นี่เธออย่าพูดความจริงมากนัก คนอื่นเขาไม่ชอบ เดี๋ยวจะมีเรื่อง !!"
เฮ้อ!ประเทศทวย
ช่างหัว ใครจะชอบหรือไม่ชอบ ไม่สน ถ้าข้าพเจ้าเห็นขัดแย้งจะต้องคัดค้าน แต่ถ้ามีเหตุผลที่ดีกว่า ยอมอยู่แล้ว
ปีนี้ ตั้งใจไว้อย่างไร?
1. เรื่องงาน ทำให้ดีที่สุด พยายามทำในเวลา นอกเวลาให้น้อยกว่าปีที่แล้ว
2. เรื่องครอบครัว จะพยายามอยู่กับลูกให้มากกว่าปีที่แล้ว จะเดินทางให้น้อยลง
3. เรื่องการไปประชุมต่างจังหวัด จะพยายามปฏิเสธ งานด่วน ๆ แม้อ้างว่าหาใครไปไม่ได้ อย่างไรก็ไม่ยอม!!
Subscribe to:
Posts (Atom)