ชีวิตและการงาน ๓

สร้างห้องแถว ๓ คูหา ที่โกสุมพิสัย
เป็นความตื่นเต้นยินดีอยู่ลึก ๆ ที่มีโอกาสสร้างสิ่งดี ๆ ไว้ให้ลูกหลาน

แม่ยกที่ดินร้อยตารางวาให้นานแล้วแต่ยังไม่ได้ทำไรสักที
ปรึกษาแม่ และพี่ ๆ ที่บ้านเกิด
แม่ยินดีที่เราจะสร้างตึก บอกว่าเป็นอะไรที่ไม่เสื่อมราคามีแต่เพิ่มมูลค่า
พี่ชายอาสาดูแลควบคุมงานให้ รู้สึกขอบคุณพี่ชายอย่างมากเพราะเราเองอยู่ไกลไม่สะดวกครั้นจะให้สามีดูแลก็ไกลเกินเทียวไปเทียวมาค่าใช้จ่ายคงเยอะแน่

เมื่อ ๑๘ พฤศจิกายนที่ผ่านมา เวลา ๙.๐๙ น.ฤกษ์ยามดี ลงเสาเอก


หมอที่พาทำพิธีคือ ตาจีน
เราพักร้อนไป
ช่างที่รับงานเป็นคนหมู่ ๑๒ เป็นช่างที่ฝีมือดีพึ่งพากันมาตลอด
หลังยกเสาเอกแล้วช่างขอไปเกี่ยวข้าวก่อนเสร็จแล้วจึงจะลงมือ

ก็เป็นการเริ่มต้นทำสิ่งดี ดี สิ่งหนึ่งในชีวิต

ชีวิตและการงาน ๒

การงาน ครบถ้วนเป็นปีที่ ๔ สำหรับบทบาทหัวหน้าตึกสูติกรรมสามัญ
ถาวว่าสนุกไหม ไม่ค่อยจะสนุกนักเพราะโดยเนื้องานไม่มีความเร่งรีบอันได ยกเว้นคนไข้ส่วนน้อยเท่านั้นที่มีภาวะแทรกซ้อนที่ต้องดูแล
แต่บทบาทหัวหน้า งานที่ได้รับมอบหมาย ได้พยายามทำลุล่วง ส่งงานทันกำหนด แสดงความคิดเห็นได้ตามวาระและโอกาสที่ควรเป็น
ถึงวันนี้ งานเข้าที่เข้าทาง
จะมีปัญหาบ้างก็เรื่อง "คน"ในความปกครอง น้องบางคนบอกไม่ค่อยมีความสุขที่อยู่ตรงนี้เพราะงานไม่สร้างสรรค์ ว่างั้น
เธอขอย้ายตึก เราก็เสนอต่อผู้บังคับบัญชาทุกครั้งที่น้องขอ แต่ไม่มีตำแหน่งว่างให้ย้ายเธอก็ต้องทนอยู่ต่อ
น่าเห็นใจ
ทำงานมาเป็น ๑๐ ปี ยังคับข้อง ยังไม่Happy กับงาน
เออหนอคนเรา เมื่อเลือกที่ที่ทำงานที่ต้องการไม่ได้ ก็ควรเลือกที่จะรักงานที่ทำอยู่ ณ ปัจจุบัน มิดีกว่าหรือ
ดิ้นไป รังแต่จะทำให้ทุกข์นะน้องนะ

ปีนี้มีการก่อสร้างอาคาร ๖ ชั้นข้าง ๆ ตึกที่เราอยู่ ก็เป็นตึกของเรานั่นแหละ "อาคารคลอดและสูติกรรม"
เดิมนั้นบอกว่า ชั้น ๒เป็นห้องคลอด ชั้น๓-๔ เป็นNICUและตึกกุมาร ชั้น๕คือตึกเรา ชั้น ๖ คือนรีเวช
เราเอง(ย้ำว่าฉันนี่แหละ)ที่เสนนอในPCT ว่า wardเด็กไม่ต้องมาอยู่นี้ ให้เขาเฉพาะ NICUส่วนชั้ย๓ขอเป็นตึกสูติกรรมแทรกซ้อน คือเพิ่มward ๑ ward เพราะสถิติเดิม คนไข้รอคลอดที่มีภาวะแทรกซ้อนก็อยู่รวมกับนรีเวช คนไข้หลังคลอดที่แทรกว้อนก็อยู่รวมกับหลังคลอดที่เสียงอึกทึกครึกโครมเด็กน้อยร้องกวนทั้งคืนขอย้ายไปนรีเวชห้องก็ไม่ว่างสักที
ขอเถอะ เปิดเพิ่ม ๑ ward ผลจึงออกมาว่าให้เพิ่มได้
ตรงนี้แหละคือความท้าทายใหม่ ที่คิดว่าจะย้ายไปอยู่ และถ้าได้ไปจริง คงสร้างทีมงานใหม่ด้วยมือของเราจริง ๆ
น่าสนุกไหม่ล่ะ?

ชีวิตและการงาน

เดือนพฤศจิกายน กำลังจะผ่านไป
ลมหนาวพัดมาสามวันแล้ว หนาวจริงกว่าทุกปี

กำลังจะผ่านพ้นไปอีกหนึ่งปีแล้วชีวิต
ทำอะไรไปบ้างนปี ๕๒

วันนี้ขอเล่าเรื่องลูก ๆ ก่อน

เบนโจ ม.๔ ห้อง สคว. การเรียนก็ดำเนินไปด้วยดี เรียนพิเศษด้วย ๒แห่ง
เย็นจะเล่นกีฬาบาสเก็ตบอลที่สนามสระบัว มมส.เก่า บางวันก็ที่สนามราชภัฏ
มีเพื่อนฝูงเยอะพอควร สังเกตจากการทักทายตามสถานที่ต่าง ๆ ทั้งเพื่อนรุ่นพี่ที่ทำงานแล้ว ทั้งที่เรียนมหาวิทยาลัยอยู่
เป็นเรื่องน่ายินดีที่ลูกสนใจกีฬาด้วย
ปีนี้เบนโจเรียน รด. ด้วย ดูมีความสุขดี ไม่บ่นว่าโหดหรือเหนื่อย
ที่เป็นเรื่องเป็นราวอีกอย่างคือการเล่นดนตรี โจตีกลอง ตั้งวงกับเพื่อน ๆ ขึ้นประกวดแล้ว
นับว่าลูกกล้าก้าวไปอีกขั้นทางดนตรี เพื่อน ๆ มาซ้อมวงกันที่บ้านบ้าง ที่ห้องซ้อมบ้าง(ส่วนใหญ่)
เพื่อน ๆ ของโจจึงเป็นที่คุ้นเคยของบ้านเราด้วย
เท่าที่สังเกตก็เป็นเด็กน่ารักทุกคน เป็นเด็กเรียนอีกด้วย
สิ่งที่เป็นประสบการณ์ใหม่ของโจคือการออกหน่วยรับบริจาคโลหิต
เริ่มต้นจาก วันแม่ปี๕๑ แม่ต้องออกรับบริจาคโลหิตหน้าห้างเสริมไทยสรรพสินค้า
จึงชวนลูก ๆ ไปด้วย ลูก ๆ กลับสนุกสนานในการช่วยงาน
เดินเก็บถุงเลือดของผู้บริจาคไปส่งที่จุดเก็บเลือด
จนเหงื่อตก ขาล้าตาม ๆ กัน หลังจากนั้นจึงไปกราบคุณยายที่อ.โกสุมพิสัย

วันแม่ปี ๕๒ ก็ชวนเขาออกช่วยแม่อีกครั้งที่ หน้าห้างบิีก ซี ครั้งนี้เบนโจได้ฝึกการผูกตัดสายยางถุงเก็บเลือดและถอดเข็ม
ดูตื่นเต้นและพอใจ ภูมิใจที่ได้ฝึกทักษะ ฝึกทำกิจกรรมดี ๆ เช่นนั้น
ความคุ้นเคยกับทีมงานโรงพยาบาล ก็มีส่วนให้ลูกกล้าที่จะเสนอตัวเองมาช่วยเหลือ ดูได้จากครั้งหนึ่ง รพ.ออกหน่วยที่ รร.สารคามพิทยาคม เบนโจไปช่วยป้า ๆ ทำงาน ทั้ง ๆ ที่ วันนั้นแม่ไม่ได้ออกด้วย
พี่น้องพยาบาลหลาย ๆ คนมาชมลูกชายให้เราฟังว่าเป็นเด็กน่ารัก ขยันขันแข็ง
เราพลอยปลื้มใจ(ได้หน้า)ไปด้วย

สำหรับตัวเล็ก จูเนียร์ เรียน ม. ๑ ชีวิตของเขาเป็นตัวของเขาอย่างแท้จริง ขี่จักรยานไปโรงเรียนเอง เลิกเรียนก็ไปเรียนพิเศษที่ติวเตอร์ กลับบ้านกูอ่านหนังสือทุกเล่มที่ไม่ใช่หนังสือเรียน (ฮา)
เล่นเกมส์คอมคงเป็นผู้เชียวชาญกระมัง
ร่าเริง แจ่มใส ไม่เรื่องมาก จิตใจเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่แก่คนอื่นเสมอ ไม่หวงของ
ไปเที่ยวน้ำหนาว ซื้ออของฝากมาฝากเพื่อน แต่พอถึงบ้านไม่ยอมเอาไปฝากเพื่อน บอกเสียดาย ฮา

จูเนียร์ มีเพื่อนสนิทคือ เพชร เพื่อนเก่าสมัยเรียนสาธิตราชภัฏ แม้ว่าเพชรจะแยกไปเรียนสาธิต มมส.แต่ทั้งสองก็สัมพันธ์เหนียวแน่น
ปลายเดือนตุลาเพชรเข้าผ่าตัดไส้ติ่งที่รพ. แม่พาจูเนียร์ไปเยี่ยม ซื้อขนมและนมไปฝากเพชร ขนมและนมต้องเป็นรสช็อกโกแลตเพราะเพชรชอบช็อกโกแลต