เริ่มต้นปีใหม่..ปี๒๕๕๑
ชีวิต(หัวใจ)ยังคงเศร้าอยู่ประปราย เศร้าเป็นบางวัน วันเว้นหลายๆวัน ถี่บ้างห่างบ้าง..
ก็ต้องปล่อยให้เป็นไป เพราะเลือกที่จะเดินเส้นทางนี้แล้ว
แต่ครองชีวิตและหัวใจอยู่ในความไม่ประมาท ใช้สติมากขึ้นก่อนทำสิ่งใดลงไป
เพราะภาระอันใหญ่หลวงยังไม่จบสิ้น
นั่นคือส่งเจ้าสองคน สองหนุ่ม ให้เรียนให้จบได้มีอาชีพเลี้ยงตัว
ใช้ชีวิตช่วงนี้อย่างระมัดระวัง
ใช้สตินำทาง....
ที่บอกว่ามากขึ้นนั้น;
อาจเพราะวัยอันล่วงเข้าสู่ปลายทาง ย่างสู่บั้นปลาย
ใช่ บั้นปลาย..เกินครึ่งทางแล้วแน่นอน
ทำความฝันเป็นจริงแค่ไหน?
ก็เป็นคนชอบฝันโน่นฝันนี่ ความฝันจึงเยอะแยะไปหมด
เอาเถอะ หลาย ๆอย่างก็เป็นไปดังหวัง
หลาย ๆ อย่างที่ยังต้องสานต่อ ก้าวต่อ
ปีนี้ฝันถึงการเรียนต่อปริญญาโท
แต่คงเป็นฝันที่เป็นไปได้ยาก
เพราะต้องประหยัดค่าใช้จ่าย..และปีนี้เศรษฐกิจแย่ลงๆ
เห็นทีต้องเก็บฝันพับใส่ลิ้นชักไว้ก่อน
การงานยังดำเนินไปอย่างเรียบร้อย ย่างปีที่ 3 แล้วที่นั่งตำแหน่งผู้บริหารระดับต้น
บางเรื่องที่บกพร่อง ในรอบสองปีที่ผ่านมา
ปีนี้จะพยายามจัดการให้ดีกว่าเดิม ด้วยวิชา ด้วยความรู้ ด้วยคำแนะนำจากผู้รู้..ที่เคารพ
ที่ต้องขอบพระคุณไว้ตรงนี้ ขอบคุณอย่างจริงใจ
ขอบคุณภาพจาก ลุงสัมพัทธ์ เขตงานตาก
